De 'Turangalîla'-symfonie is een liefdeslied; het is een hymne aan de vreugde - niet de burgerlijke, kalme en behagelijke vreugde van een fatsoenlijk man uit de 17de eeuw, maar een vreugde die alleen maar ervaren kan worden te midden van zorg en verdriet; dat wil zeggen, een bovenmenselijke vreugde, alles overvleugelend, overstromend, verblindend en mateloos.