De taalgrens die dwars door de opera loopt gaat in enkele gevallen dwars door de rol heen; als de twijfelaar Nivard definitief in het Engels gaat zingen betekent dat zijn aansluiting bij de non-conformisten. Als Naima’s zoon Amian in de derde akte overgaat op het Latijn duidt het op de bevrediging van zijn machtswellust.