Ga naar de hoofdcontent

Tot de Japanse niet-traditionele theaterdans behoort ook buto, een Japans genre van modern bewegingstheater. Buto is in de late jaren vijftig in Tokyo ontstaan. Een kenmerk van buto is allereerst het overheersen van langzame, uiterst trage bewegingen. Beeldende houdingen lijken essentiëler dan de bewegingen die de poses met elkaar verbinden. Buto is daardoor anti-dans, dans van stilstand en vertraging. Een tweede kenmerk is de bizarre, excentrieke sfeer. Behalve door verwrongen en verkrampte houdingen en sidderende bewegingen, wordt deze sfeer bepaald door de aankleding. Buto-dansers dragen vaak alleen een klein broekje en zijn ingesmeerd met witte schmink, klei of poeder. Net als kabuki-acteurs hebben ze vaak een wit-geschminkt gezicht en de mannen hebben bovendien vaak een kaalgeschoren, wit-geschminkte schedel. Ook treden mannen regelmatig in travestie op, in oude jurken of kimono's. Buto lijkt een symbool van verval en afbraak. Sommige buto-dansers laten ruimte in hun choreografie voor improvisatie tijdens een voorstelling; anderen leggen hun choreografie precies vast.

Credits

uitvoering Sankai Juku choreografie Ushio Amagatsu dans Ushio Amagatsu, Yoshiyuki Takada, Goro Namerikawa, Keiji Morita stagemanager Yuji Kobayashi assistent Masamichi Higa geluid Katsuyuki Uno licht Hiromichi Takeyama