In Kung Lear combineert Bergman het Shakespeareaanse idee van het Theatrum Mundi met het Strindbergiaanse idee van de wereld als een gekkenhuis. Het hele stuk speelt zich af in een lege, cirkelvormige ruimte, een afbeelding van de wereld - this great stage of fools zoals Shakespeare die noemt. Aangezien de planken van de schouwburg de wereld uitbeelden, is het ook logisch dat de personages gedurende de hele voorstelling op het toneel verblijven - net als wij toeschouwers op onze plaatsen blijven zitten. We zijn immers allemaal bewoners van deze aarde. De rode kleur van de hoge, concave 'muur' waarmee de ronde speelplaats ingesloten wordt, heeft zijn tegenhanger in het traditionele theater-rode hoefijzer van de toeschouwersruimte. De scenograaf, Gunilla Palmstierna-Weiss, heeft hierdoor duidelijk gemaakt dat Bergmans 'great stage' een spiegelbeeld is van de wereld waarin wij, de toeschouwers ons bevinden, Dit is overigens een trucje dat Bergman vaker gebruikt heeft, met name in zijn produkties van Hedda Gabler (de theater-kleur) en De spooksonate (de hoefijzer-vorm).
data
za 22 juni 1985 22:15
zo 23 juni 1985 22:15