Louis Andriessen (Utrecht, 1939-Weesp, 2021) studeerde piano, muziektheorie en compositie bij onder anderen Kees van Baaren aan het Koninklijk Conservatorium, waar hij in 1975 zelf docent compositie werd. Hij vervolgde zijn studie bij Luciano Berio. Aanvankelijk waren Berio en Cage Andriessens grote voorbeelden. In de loop van de jaren zestig ontwikkelde hij opvattingen over stijl en muzikaal materiaal die dichter bij die van Stravinsky en de Group des Six lagen. Vanaf de jaren zeventig kreeg ook de Amerikaanse minimal music een hoorbare invloed op zijn werk. 

In 1969 maakte Andriessen samen met De Leeuw, Mengelberg, Schat, Van Vlijmen, Hugo Claus en Harry Mulisch de geruchtmakende opera Reconstructie, waarin zij felle kritiek uitten op het kapitalisme en de oorlog in Vietnam. Een jaar later was hij tevens betrokken bij de Notenkrakersactie, een protest tegen het behoudende beleid van het Koninklijk Concertgebouworkest. Sindsdien is Andriessens houding ten opzichte van de gevestigde muziekpraktijk steeds kritischer geworden en de politiek is in zijn werk nooit ver weg. In de jaren zeventig richtte hij ensembles als Hoketus en De Volharding op, die met een politiek getinte programmering een nieuw publiek probeerden te bereiken en zo aan de wieg stonden van de Nederlandse ensemblecultuur. Met werken als De Staat (1976), Mausoleum (1979) en De Materie (1989) boekte hij internationale successen en maakte hij naam als grondlegger van de Haagse School. In 2013 speelde het Koninklijk Concertgebouworkest de wereldpremière van zijn Mysteriën. 

In 1994 werkte Andriessen voor het eerst samen met filmmaker Peter Greenaway in de muziektheaterproductie Rosa, a Horse Drama. Eind jaren negentig werken zij opnieuw samen aan de opera Writing to Vermeer. Sinds 1969 is de muziek van Andriessen geregeld te horen geweest op het Holland Festival. Tijdens de editie van 2008 ging zijn filmopera La Commedia in première.