Een prachtige productie van Simon Mcburney en Complicité die Drive Your Plow Over the Bones of the Dead van Olga Tokarczuk op spectaculaire wijze tot leven brengt.

#theworm Beklemmend, indringend en vervreemdend mother-son talk.

Een van de beste dingen die ik in lange tijd heb gezien. Psychedelische en metafysische trip.

Erg indrukwekkend en onwerkelijk om te beseffen wat deze plek allemaal heeft meegemaakt. Juiste soundscape om over na te denken.

Ik ben zo onder de indruk van dit werk. Wauw. Gewoon wauw 🔥👏

Ongelooflijk prachtige multimediale ervaring. Was even helemaal van de wereld en werd tegelijkertijd geconfronteerd met de hedendaagse gekte ervan. ❤️

We hebben Sigur Rós al vaak zien spelen, zowel hier in Amsterdam als een aantal keer in Reykjavík, maar gisteravond was het de eerste keer dat we ze zagen optreden met een volledig orkest. Wat een fantastisch concert!

Zulk mooi en belangrijk werk en waar steen de hemel wordt.

#whatthefuck Jullie hebben iets geweldigs gecreëerd! Als ik de kans krijg, ga ik het zeker nog een keer bezoeken.

Hilarisch en ontroerend theater. Een queer interpretatie die het beroemde boek van Evelyn Waugh recht doet. Prachtig gespeeld door toneelgroep De Warme Winkel.

Dankjewel @hollandfestival voor deze betoverend mooie show van @meredithmonk. Bijzonder om dit in het echt te mogen zien en horen. Kippenvel.

Wat gedachten. FANTASTISCH. Jezus, wát een beeld! IK BEN MISSELIJK. Ik moet hier weg. VERSCHRIKKELIJK. Dit moet echt stoppen. WAAR ZIT IK NAAR TE KIJKEN?! Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. GENIAAL. GENIAAL.

Angela (a strange loop) is visueel overdonderend. Zo wezenloos als de kunstmatig pratende personages zijn, zo overdonderend is het visuele spektakel van Markus Selg.
- de Volkskrant

Zelden zag ik lethargie zo tastbaar en overtuigend gestalte krijgen in een voorstelling. Ixchel Mendoza Hernández schittert in de manier waarop zij Angela’s vervreemde, gemanireerde verhouding tot de wereld gestalte geeft, anderhalf uur die holle bal hooghoudt, en nooit uit haar handen laat glippen. (…) Al met al een waanzinnig visioen dat in the making misschien wat wezenloos aandoet, maar je vervolgens niet meer loslaat.
- Theaterkrant

Een zinderende tweespraak over liefde. (...) Een eigen, persoonlijke versie van het verhaal over vriendschap en onuitgesproken liefde.
- NRC ★★★★★

Er [worden] verschillende theaterstijlen gemixt: ingeleefd acteerwerk gecombineerd met acteurs die zichzelf onderzoeken en daarover vertellen. (…) Kijken naar dit soort theater voelt prettig ontregelend, omdat het verhaal soms opeens zo dichtbij kan komen.
- Trouw ★★★★

Een genereus en zeer kwetsbaar portret van twee mensen die voortdurend laveren tussen schaamte en hoop.
- de Volkskrant ★★★★

In de raadselachtige en indringende theatervoorstelling Bros volgen niet-professionele acteurs bevelen uit die ze via oortjes krijgen ingefluisterd. Als toeschouwer voel je je bijna medeplichtig aan het gestileerde geweld dat zich op het podium voltrekt.
- NRC ★★★

Acht trompetten die een halfuur lang alleen de noot D spelen. Boeiend? Ja.
Het Holland Festival wijdde een lang portretconcert aan Chacon, waarin hij zich een radicale conceptualist met grote verbeeldingskracht betoonde, en een erfgenaam van Cage en andere Amerikaanse experimentelen uit de jaren 50 en 60. Niet altijd prettig, wel biologerend.
- NRC ★★★★

Geslaagde lsd-trip voor gevorderden (...) In dansvoorstelling Dragons klopt alles: choreografie, muziek, decor en kostuums. (…) Ook jij weet dat je vanavond nergens anders wil zijn. Alleen hier, alleen nu.
- Parool

Zo komt de hele dansgeschiedenis van Oost en West voorbij. Niet als monument, niet plichtmatig of ernstig, maar in speelse verwijzingen, met een enorme energie (…) waarbij vreugde de leidraad is en een groot deel van het publiek stralend weer naar buiten kwam.
- Cultuurpers

Een eco-thriller die nergens drammerig wordt. De uitdrukkingen op de gezichten, de briljante timing van dit hele stuk dat dankzij de koersvaste hand van regisseur Simon McBurney als een geraffineerd uurwerk in elkaar steekt.
- Trouw ★★★★★

Toegankelijke voorstelling over de wreedheid van de mens. [Hoofdrolspeelster] Hadingue is geestig en trefzeker. De microfoon is haar vriend en ze voorkomt de circa drie uur dat de voorstelling duurt dat er ook maar één moment een plichtmatig verteltoontje insluipt.
- NRC ★★★★

Een uurtje Bimhuis met drie improvisatiekunstenaars en een stemartieste, met als inspiratiebron het schilderij Eroica I van Basquiat. De combinatie van breekbaar uitgevoerde, ongewone geluiden intrigeert. (…) Ook hier is het de zoektocht naar klank en ritme die de oren op steeltjes zet.
- Het Parool

Deze levensgrote scènes zijn technisch grandioos gefilmd en worden weergaloos gespeeld. (…) Laat deze verpletterende ervaring u niet ontgaan.
- De Groene Amsterdammer

Het is zo'n kunstevenement of bijna ‘totaalervaring' waarbij je je gezegend voelt om die te hebben meebeleefd. (…) Het onderwerp is de vraag waarom kapitalisme zo aantrekkelijk blijft ondanks zijn verwoestende werking die we om ons heen zien. Dat is allemaal zware kost, maar (…) alles krijgt dankzij de bijzondere manieren van vervreemding ook een lucide kant, vaak geestig en vaak ook ontroerend.
- Opus Klassiek

De ritualistische dansvoorstelling Exótica is een ode aan de ‘exotische’ dansers van de Parijse avant-garde. (...) De toon is vriendelijk en oprecht, niet aanvallend. Wel benadrukt Piña hoe machtig het voelt Exótica in de ‘Stadsschouwburg van Amsterdam’ te presenteren, ‘hét podium voor elitedans’.
- de Volkskrant ★★★☆☆

Apotheose van de avond is een prachtig vormgegeven slangendans en groupe, gevolgd door een politiek beladen song vol herkenbare eigentijdse beats.
- Theaterkrant

Humor, schoonheid en vernieuwing: balletvernieuwer William Forsythe biedt het allemaal. Drie ijzersterke choreografieën van balletvernieuwer William Forsythe. (...) Noem het gerust een liefdesverklaring aan ballet, aan balletdansers, aan de geschiedenis, de praktijk en de techniek van het ballet.
- NRC ★★★★★

Het Nationale Ballet en Het Balletorkest brengen recent en vroeg werk van William Forsythe, en dat is beslist geen straf. (...) Het drieluik Forsythe is een schoolvoorbeeld van explosieve kracht.
- de Volkskrant ★★★★

Wallworth streeft naar empathie, zelfs in een verhaal over de verwoestende werking van sektarisch geloof, waar ze zelf slachtoffer van is geweest. (…) Dit verhaal slaat bruggen en maakt tegelijkertijd mismoedig. Want, hoe bekend de verleidings- en indoctrinatie-technieken van sekteleiders ook zijn, wanneer ze, zoals ze glashelder duidelijk maakt, via sociale media steeds grotere delen van de wereldbevolking in hun greep krijgen, moeten we voor de toekomst vrezen.
- Cultuurpers

Indra’s Net’ is een vrolijke viering van saamhorigheid, met stemmen die alles lijken te kunnen. Theatermaker Meredith Monk weet haar opbeurende boodschap op slimme manieren te verweven in de voorstelling.
- de Volkskrant ★★★★ 

Een compact en doortimmerd ritueel van zang, gestileerde beweging, videoprojectie en subtiele minimalistische muziek. (…) Monks klankrepertoire is groot: tandenklapperen, tongklakken, grommen, boventonenzang. Ze creëert een soort pseudo-volksmuziek, zowel complex als primitief, met verrassende, soms verrukkelijk atonale harmonieën.
- NRC ★★★★ 

Voor het Holland Festival vroeg Bel behalve Pankaj Tiwari de eveneens in Nederland werkzame Poolse performer-stemkunstenares Maria Magdalena Kozlowska. Ze kregen van Bel een script, een set regels en videofragmenten en konden de voorstelling verder naar believen invullen. (…) De nadruk die Tiwari legt op de hypocrisie achter Bels duurzame theater, maakt deze voorstelling urgent.
- Trouw ★★★

Choreograaf Lukas Avendaño weet de hergeboorte van het ‘derde geslacht’ spectaculair te verbeelden. Zelden zo’n mooie, traag opgebouwde opening gezien van een groot groepswerk. Na een uur mondt het uit in een spectaculaire rave met live drums, zang en fluit en uitzinnig gemaskerde dansers.
- de Volkskrant ★★★★

Als het doek valt, gaat het publiek uit zijn dak. Naast mij staat een vrouw te springen en te joelen alsof haar leven ervan afhangt.
- Theaterkrant

Diepe ontroering en veel humor. Laurie Anderson (...) speelde een uitverkocht Carré plat. (…) En ieder nummer voelde alsof het haar dierbaar was, met frisse, nieuwe arrangementen. 
- Cultuurpers

De New Yorkse liet de keurige bezoekers krijsen en meditatief bewegen. (…) In de muziek hoor je de artistieke scene waartoe Laurie Anderson in New York behoort goed terug. De minimal music van Glass is nog altijd het duidelijkste referentiepunt, maar de gedachten gaan soms ook naar David Byrne. Heel nadrukkelijk aanwezig is Lou Reed, de in 2013 overleden echtgenoot van Anderson.
- Het Parool

In ÔSS, een samenwerking met het inclusieve gezelschap Dançando com a Diferença uit Madeira, boort Marlene Monteiro Freitas de krachten aan van haar unieke dansers. In het even theatraal als punky dansconcert blijft Freitas trouw aan haar eigenzinnige taal en is de beperking vooral  aanleiding voor materiaal. Zes weergaloze performers sleuren ons mee in een ongrijpbare wereld vol extremen.
- Theaterkrant

Verpletterend theater met Amazone-koningin als rockster. 'Penthesilea’ is een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van regisseur Eline Arbo: een muzikale tragedie, waarin geweld en lust om voorrang vechten. Op ontroerende wijze toont ze een zoektocht naar kwetsbaarheid en vrijheid in een universum waar de agressie nooit ver weg is.
- NRC ★★★★★

Eline Arbo maakt van een tragedie uit 1808 een sexy én toxische parel. (…) [Ze] verbeeldt (...) oerkracht en liefde, maar ook wantrouwen en macht. (…) In een dynamische spelregie schittert de negenkoppige cast van begin tot eind.
- Het Parool

Heerlijke gekte en één bonk solidariteit in dans over Ivoriaanse transgender gemeenschap. De dansvoorstelling is misschien wat uitgesponnen, maar toont goed hun strijdbaarheid. (…) Beugré’s ‘folles’ zijn één bonk solidaire sisterhood (...) in een patriarchale maatschappij, met een heerlijke gekte en onbeschaamdheid.
- NRC ★★★

Met een brutale blafscène laten queers uit Ivoorkust zien: we zijn hier en we gaan niet meer weg. Meer nog dan een voorstelling is Prophétique (on est déjà né.es) een levendig pleidooi voor acceptatie van het anders zijn.
- Het Parool

Tan Duns ‘Requiem voor de natuur’ is iets ongelooflijks. Tan Dun tart werkelijk alle genregrenzen in zijn Requiem for nature, een anderhalf uur durende tour de force van verbeeldingskracht en vitaliteit. (...) Op papier lijkt het werk een ratjetoe: koormuziek met ‘westerse’ harmonieën en opvallende ‘Chinese’ glijtonen, een gedanste solo voor pipa (Chinese luit), theatrale scènes uit de boeddhistische mythologie, Mongoolse keelzang, een stukje pseudo-Peking-opera, quasi-gregoriaanse zang, druppelend water, glorieus slagwerk, o ja en flarden zwoele orkestmuziek die met achteloze klasse gespeeld werden door het Concertgebouworkest. En toch werkte het.
- NRC ★★★★★

Theatermaker Toshiki Okada slaagt erin het armageddon te serveren met humor  De huiskamer in het muziektheaterstuk ‘Metamorfose van een huiskamer’ is een metafoor voor de aarde. Die stevent af op een catastrofe.
- de Volkskrant ★★★★

Het is vervreemdend, bizar, ondoorgrondelijk. En ook fascinerend. (...) De compositie van Fuijkura is prachtig. (…) Maar de muziek wordt telkens onderbroken doordat de acteurs hun teksten moeten zeggen, lange teksten met een hypnotiserende herhaling. (…) Het werkte theatraal goed.
- Theaterkrant

De Zuid-Afrikaanse Johanni van Oostrum zong het [maanlied] in de voorstelling met vervoering in haar sopraanstem, teder begeleid door het Koninklijk Concertgebouworkest. (…) De Amerikaanse mezzo Raehannan Bryce-Davis was in de angstaanjagende tover-aria door haar struise figuur en kolossale stemgeluid een indrukwekkende moderne heks. 
- Opera Magazine

Het decor van Heike Vollmer en Philipp Stölz en de kostumering van Anne Winckler vormen de perfecte ondersteuning en maken (...) van Rusalka (...) visueel een groot succes. 
- Basia con fuoco

Een prachtige avond. Sigur Rós, dat is dromerige muziek die nergens slaapverwekkend is, want gelaagder dan de planeet zelf. Dat is ook de stem van Jón Þór “Jónsi” Birgisson, die eigenlijk nog gewoon wat hartveroverender is in zijn androgynie, dan die van Anohni. (…) En dan heb ik het dus nog niet eens gehad over (...) The London Contemporary Orchestra. Allemaal jonge klassieke muzikanten, en zo divers als Londen zelf: nog nooit zo’n fris, hip en kleurrijk orkest gezien, met zulke mooie mensen erin, dat ook nog eens loeischerp en superenthousiast meespeelt. (…) Een genot voor oog en oor.
- Cultuurpers

Tenebris Suspiria Naturae - Er zit een traagheid in hun fysicaliteit die, door de soundscape, bijna tranceachtig wordt. De combinatie van kostuum, grime en scenografie is rauw en in your face, en tegelijkertijd secuur en gedetailleerd.
- Theaterkrant

The Way We Are - De leadzangeres (...) is met haar 62 jaar, samen met de minstens even oude hoogblonde bassiste, het ideale toonbeeld van het soort tantes dat je graag op suffe familiefeestjes langs ziet komen. (...) De aanstekelijke punkrock (...) bracht ook het Holland Festivalpubliek in beweging.
- Cultuurpers

ANOHNI bood een indrukwekkende middag om stil te staan bij het verleden, om de verhalen te laten vertellen, en om te reflecteren. (...) Journaliste en presentatrice Marga van Praag vertelde hoe haar moeder werd aangehouden bij en razzia en in de Euterpestraat tegenover een nazi stond. (...) Tegen deze loodzware achtergrond werden The Disintegration Loops van (...)  William Basisnki gespeeld (...) een intense geluidsloop, die ongrijpbaar en weemoedig is. (…) Door de setting, de praatjes en de grijze lucht had het werk een diepe emotionele intensiteit die me nog even bij zal blijven.
- Cultuurpers

Digitaal komen we nader tot elkaar, en digitaal raken we van elkaar vervreemd. Dat is ook het centrale thema van The Worm. In het telefoongesprek vertelt Atkins’ moeder uitgebreid en fragmentarisch over de moeizame relatie met haar eigen ouders. (...) The Worm is op z’n plek op een podiumkunstenfestival als het Holland Festival, want de film is net een indringende theatermonoloog – zij het dan een dubbel-monoloog, die van een gekwelde moeder en zoon.
- NRC ★★★★

Met een grote groep acteurs, dansers en zangers, vier kindacteurs en opnamen van het symfonisch orkest van Opera Ballet Vlaanderen, schildert de 30-jarige regisseur in trefzekere streken dit gitzwarte familie-epos. De synergie tussen spel, dans en zang is vaak indrukwekkend.
- de Volkskrant ★★★

Dat klinkt misschien alsof Houbrechts voorstelling een loodzware opgave gaat zijn, maar dat is toch niet het geval. De ook humorvolle herkenbaarheid van de menselijke onmacht (...) en de prachtige muziek van Bach geven het donkere stuk steeds een lichte rand.
- Theaterkrant

Bijgestaan door een strijkkwartet, een saxofonist/klarinettist, pianist en een beatboxer wist CocoRosie een wereld aan geluiden op te roepen. Van verstild meditatief tot wild swingend. (...) De kers op de taart, die echt wat toevoegde aan het concert, waren de korte intermezzo’s waarin de klarinettist prachtig weemoedige solo’s gaf en het strijkkwartet met klassiek aandoende composities even wat rust in de tent bracht.
- Trouw ★★★★

De onderlinge dynamiek was hartverwarmend zonder klef te worden, vooral te danken aan het zichtbare plezier dat vanaf het podium de zaal in stroomde. 
- Cultuurpers

Met Wuthering Heights heeft het Holland Festival voor een ruime week Brits toptheater naar het Amsterdamse DeLaMar Theater gehaald. Deze Engelstalige productie van regisseur Emma Rice zit barstensvol creativiteit, snelheid en theatrale vondsten.
- de Volkskrant ★★★★

Regisseur Rice vertelt dit verhaal op epische wijze, met een beeldtaal die blijft verrassen. (...) De voorstelling bevat poppenspel, slapstick én muziek. (...) Rice houdt haar publiek bij de les met humor en visueel spektakel. De vormgeving van Vicki Mortimer is een feestje. (…) In deze aanstekelijke Wuthering Heights kolken de emoties aanhoudend. 
- NRC ★★★★